Een compliment geeft je vleugels
Good work!! Die paar woorden van lof kunnen het verschil maken. We zijn er allemaal zo gevoelig aan, willen of niet.
Bond Zonder Naam schreef het al. De spreuk prijkt op vele wanden in huiskamers, leraarskamers of kantoren, opdat we het absoluut niet zouden vergeten, of om onze oversten er attent op te maken. Die paar woorden van lof kunnen het verschil maken. We zijn er allemaal zo gevoelig aan, willen of niet. Een oprecht compliment beïnvloedt ons gevoel, ons denken, ons gedrag in de positieve zin. We krijgen het zo warm van binnen bij dat ene complimentje, soms beginnen we ervan te blozen. We beschikken allemaal over die grandioze wetenschap, maar de toepassing ervan verloopt zelden spontaan, we moeten eraan denken om het niet te vergeten.
Goesting om te leren
Ik doe het ook te weinig, ik durf dit toegeven. Wellicht omdat ik met die cultuur niet echt vergroeid ben, in die leef- en leeromgeving waarin het positieve vooral bevestigd en ontwikkeld moet worden. Mijn vroegste compliment-herinnering dateert van in het eerste leerjaar bij meester Luc. Amper schoolrijp, moest ik meedraaien in die dagelijkse sleur van stilzitten, zwijgen en luisteren, de mallemolen, het vernietigende, welbekende leerstofjaarklassensysteem. Leren ging moeizaam, totdat ik dat eerste complimentje kreeg. Opeens begon ik mij nog meer in te zetten, vanuit de hunker naar meer bevestiging, ik wou meer van dat. Dat ene moment herinner ik me tot op vandaag, 32 jaar later.
Ondertussen ben ik zelf leraar geworden. In mijn school stromen leerlingen met moeilijkheden toe, die nergens meer welkom zijn. Ze hebben het overal verknoeid, zijn overal buitengezet. Overal en altijd hetzelfde moeten horen: "Je bent stout! Je bent een marginaal! Je bent een nietsnut!" Het zijn inderdaad niet de gemakkelijkste leerlingen, maar bewonderenswaardig wat een oprecht compliment bij hen en hun ouders teweegbrengt. Je moet het goede willen zien, en de kracht van het compliment doet zijn werk: hun zelfbeeld wordt genuanceerder, het vertrouwen groter, hun uitzicht op de toekomst rooskleuriger.
Getuigenis | Lapaige, G., De Cocon, jaargang 11, editie 61