Getuigenis Lili Saint-Pol, HSP

Een aantal jaren geleden voelde ik mij erg eenzaam. ‘Wat is er toch met mij aan de hand?’ dacht ik. Dus raadpleegde ik dokter Google. Raar, maar die hielp mij er niet dadelijk uit. Toen las ik een artikel over HSP. HSP? Hier had ik nog nooit van gehoord, maar ik was nieuwsgierig. Hoe meer ik las, hoe harder de tranen van herkenning vloeiden. Ik was niet alleen met de gevoelens waarmee ik worstelde! Eén van die gevoelens is eenzaam zijn onder de mensen. Ik kwam dus niet van een andere planeet!

Nu, enkele jaren verder, heb ik mij wat verdiept in hoogsensitiviteit en heb ik mijn grenzen leren kennen en aanvaarden. Het blijft echter opletten: té empathisch zijn ligt nog steeds op de loer. God, ben ik blij dat ik empathisch ben. Eenzaam zijn onder de mensen, dat voel ik nu nog soms. Nu weet ik echter waarom en dat maakt het dan voor mij weer aanvaardbaar. Hoe meer ik mij verdiep in de positieve kanten van HSP-zijn, hoe meer rust ik vind. Ik ben al naar een aantal HSP-Praatkaffees van HSP Vlaanderen geweest. De eerste keer was het een heel goede groep maar vooral een heel goede begeleider en wat deed dat deugd: allemaal mensen van dezelfde planeet! Ik raad iedereen aan om eens naar een HSP-Praatkaffee te gaan, misschien meer dan één keer want het is toch telkens iets anders: andere mensen, andere gesprekken. Gesprekken met gelijkgezinden doen deugd. Carpe diem, geniet, ervaar en aanvaard… Dan ben je minder eenzaam.

De beste weg naar gelukkig zijn, is jezelf te aanvaarden. Dat lees ik ook vaak op Google en hij heeft soms eens gelijk…

Lili