Getuigenis Marijke, hoogsensitieve werknemer

‘Ik voelde me slecht omdat ik niet in 'het systeem' meekon. Ik probeerde me zo goed mogelijk aan te passen om toch maar binnen het plaatje te passen en een inkomen te hebben, want ik woon alleen. Vaak echter paste ik me zo hard aan, dat ik mezelf compleet kwijt was. Ik leek weg te kwijnen.

Een hoop kinderen bij mekaar in grote gebouwen, met veel licht, felle kleuren, een berg speelgoed, Piet Piraat muziek… Ik werd en word er gek van! Daarbij nog 's avonds thuis stageopdrachten doen, activiteiten voorbereiden, observaties doen... Meermaals fietste ik 's ochtends wenend naar mijn praktijkplaats, vaak werd ik ziek omdat het mij teveel was.

Nu ben ik oppas voor een ziek kind op interimbasis en dat doe ik heel graag. Ook wel lange dagen soms en vermoeiend, maar ik voel me nog mens als ik thuiskom. Ik ervaar dat het werken in zo'n thuissituaties me deugd doet, het geeft me een zekere rust en veiligheid.
Ik dacht dat het moeilijk zou worden om elke dag naar een ander gezin gestuurd te worden, want ik heb praktisch elke dag een ander kind, maar dat lijkt me net heel goed te bevallen. Ik zie het als een uitdaging, elke dag iets nieuws en dat boeit me. Ik heb regelmatig 'iets nieuws' nodig, zo lijkt me, anders begin ik mij te vervelen.

Mettertijd ben ik hierin veranderd, sterker geworden... Ik durf(de) sneller uit een situatie stappen die mij écht geen goed deed, ik stelde de werkgever vragen over de werking… Dat is iets wat ik geleerd heb: blijf niet te lang hangen in onhoudbare situaties, je maakt er jezelf ziek mee en dan heeft niemand nog iets aan je! Hou genoeg van jezelf om de beslissingen te nemen die nodig zijn voor jezelf, je gezondheid, je lichaam en ziel.’