Getuigenis mama ex-deelnemer kamp Groeikracht

Er zijn dingen in het leven die het zijn en voelen van mijn kind hebben bepaald. Die er mee voor gezorgd hebben dat hij zijn gevoeligheid leren plaatsen heeft in zijn leven.

Er moet niet dagelijks gepraat worden over het feit dat je hoogsensitief bent, maar je moet wel weten dat het oké is, dat het een plus-gevoel is en niet iets dat je voor jezelf moet wegstoppen. Het hoort bij wie je bent en daar moet je trots op zijn.
Het jongerenkamp toen hij 10 jaar was, was de beste en tegelijkertijd moeilijkste beslissing die we als ouder moesten nemen. De wijsheid en positiviteit, de warmte waar hij mee terug kwam, voel ik nog altijd als ik het zelf moeilijk heb. Er is niemand die meer rust kan brengen in mijn hoofd dan hij, omdat hij toen geleerd heeft om met zelfrespect naar zichzelf te kijken als het chaos is in zijn hoofd.

Beseffen dat tijd voor jezelf maken en gelukkig zijn met je ‘zijn’ een plicht is aan jezelf en het leven. Blij zijn dat die gevoeligheid het je soms moeilijker maakt, maar vooral ook heel dikwijls meer rechtop in het leven doet staan. Dus aan alle ouders die twijfelen, mijn zoon van ondertussen 18, is heel blij dat hij indertijd mogen voelen heeft wat het is om hoogsensitief te mogen zijn in zo'n hechte groep vol begrip en respect voor elkaar.

Soms is loslaten en omarmen de enige echte weg om jezelf te kunnen zijn.

Inge Van Loy